เรื่องผี ของเซ่นของ
เรื่องผี ของเซ่นของ
เรื่องผี ของเซ่นของ เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในวัยเด็ก สมัยที่ผมยังเป็นลูกชาวบ้านชาวนาอาศัยอยู่ต่างจังหวัด ตอนนั้นอายุของผมอยู่ในวัย 9 ปีได้
นับเป็นเรื่องราวที่ผมไม่มีวันลืมไปจนวันตายเลยครับว่าอะไรที่เขาไม่ได้ให้เรา เราก็อย่าไปยุ่ง โดยเฉพาะเครื่องเซ่น ของเซ่น ของแก้บนพวกนี้ ไสยศาสตร์มีจริง ถึงไม่เชื่อก็อย่าได้ไปลบหลู่โดยเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นอาจจะทำให้เจ้าของไม่พอใจแล้วเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นมาได้
อย่างเรื่องของผมที่เกิดขึ้นจากความตะกละของพวกผมที่เป็นเด็กในหมู่บ้าน วันนั้นทางผู้ใหญ่ที่บ้านผมได้ซื้อของกินทั้งหมูเห็ดเป็ดไก่ ผลหมากรากไม้อย่างดีมาจัดเตรียมงานผมถามผู้ใหญ่ได้ความว่า พี่แมนคนในหมู่บ้านเขาไปบนกับพ่อปูต้นไทรไว้ว่าขอลูกชายแล้วแกก็ได้จริง ก็ เลยต้องมาจัดงานแก้บน
อ่านเรื่อง เรื่องผี ที่หลังโรงปูน
ผม ไอ้ป๋อง และไอ้จุก เราสามคนเป็นลูกพี่ลูก น้องกันก็คิดว่างานนี้จะได้กินของอร่อยๆ กันอีกแน่ๆ แต่ก็ไม่เป็น อย่างนั้นเพราะผู้ใหญ่เขาเอาของดีๆ ไปถวายพ่อปูต้นไทรหมด
พวกเรา 3 คน เสียดายมากที่ไม่ได้กินของดีๆ แต่ที่จะเสียดายที่สุดก็เห็นจะเป็น ไอ้ป๋องเพราะมันบ่นตลอดเวลา
ว่าอดกินของดีเลย พวกเราก็พยักหน้าเป็นเชิงเห็นด้วย แล้วความคิดดีๆ ก็เกิดขึ้นในหัวของไอ้จุกเมื่อมันบอกพวกเราว่า
“จะไปยากอะไรก็ไปแอบกินสิวะ”
ผมถามว่า “จะไปแอบมายังไง”
“ก็รอให้ผู้ใหญ่เอาไปเซ่น เสร็จแล้วเราก็ไปแอบเอามากินกัน” มันบอก
พวกเราพยักหน้าเป็นเชิง เห็นด้วย กับความคิดมันหารู้ไม่ว่าสิ่งที่น่ากลัวกำลังจะเกิดขึ้นกับตัว
บ่ายกว่าๆ ผู้ใหญ่ ก็จัดเตรียมของแก้บนเสร็จและก็ทยอยเดินทางไปตามคันนาเพื่อไปที่ ต้นไทรที่อยู่ห่างจากบ้านผมไปประมาณ 700-800 เมตร พวกเราสามคนก็เดินตามไปดูด้วยเพื่อที่ว่าเมื่อผู้ใหญ่แก้บนเสร็จ พวกเราก็จะได้ลงมือกัน
เมื่อทุกคนมาถึงก็จัดการวางของแก้บนต่างๆ ลง บนผ้าข้าวที่ปูอยู่ลานบริเวณต้นไทร ของเซ่นมีทั้งหัวหมูต้ม ไก่ต้ม ปลาทอด ขนมถ้วยฟู วุ้น ส้ม กล้วย สับปะรด เหล้าขาว และบุหรี่ พวกเราสามคนเห็นแล้วก็ได้แต่ยืนน้ำลายไหล
ไอ้ป๋องที่ท่าทาง ตระกละมาก ที่สุดเดินไปถามแม่มันว่ากินได้ไหม แม่มันบอกว่ากินได้ไงของเอามาแก้บนพ่อปู่
เมื่อจัดของเสร็จแล้วลุง ของผมก็จัดการจุดธูปเทียนแล้ว ก็ท่องมนต์คาถาที่เด็กอย่างพวกเราก็ได้แต่ยืนมองกันตาแป๋วอย่าง สนใจพร้อมกับใจที่รอคอยว่าเมื่อไหร่พิธีจะเสร็จและผู้ใหญ่จะได้ กลับกันและเวลาที่รอคอยก็มาถึงเมื่อลุงบอกว่าเสร็จพิธีแล้ว ทุกคน ก็ลุกขึ้น และก็เดินกลับกันยกเว้นพวกเราแม่ไอ้ป๋องเห็นพวกเราไม่เดินตามกลับไปก็เลย ตะโกนถามมาว่า
“พวกมึงไม่กลับกันหรือไง”
“เดี๋ยว หนูอยู่เล่นแถวนี้ก่อน เสร็จแล้วจะตามไป “ ไอ้ป๋องตอบแม่มันกลับ ไป
แม่มันก็ไม่ได้ว่า อะไรแต่ตะโกนกลับมาว่า
“อย่าไปกินของแก้บนพ่อปูน่ะเดี๋ยวท่านโกรธเอา” พูด เสร็จก็เดินตามกลุ่มผู้ใหญ่กลับบ้านไป
เมื่อพวกผู้ใหญ่เดินลับตาไปไอ้ป๋องกับไอ้จุกก็มองหน้ากันอย่างรู้ใจว่าเวลา ทองได้มาถึงแล้ว แต่ผมเองเกิดรู้สึกกลัวกับคำพูดของแม่ไอ้จุกว่าอย่าไปกินของแก้บนก็เลย หันไปถามว่ามันทั้งสองคนว่า
“มึงจะกินกันจริงๆ เหรอวะ”
คำตอบ ที่ผมได้รับก็คือ “ก็กินสิวะของดีๆ น่ากินทั้งนั้น”
พวกมันทั้งสองจ้องมาที่หน้าผม
“งั้นพวกมึงก็กินไปแล้วกัน กูไม่อยากกินแล้ว แม่มึงก็บอกว่าห้ามกินไม่ใช่เหรอ” ผมตอบไป อย่างนั้น
“ก็เรื่องของมึงแล้วกันกลัวห่าอะไรก็ไม่รู้” มัน ตอบผมและก็หันไปหาไอ้จุกพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจว่าเอาเลย
มันทั้งคู่ก็ลงมือกับของแก้บนอย่างเอร็ดอร่อยขณะที่ผมนั่งมองดู มันกินอยู่ใกล้ๆ เมื่อพวกมันทั้งคู่อิ่มกันแล้วก็ชวนผมวิ่งเล่นแถวนั้น จนเริ่มเย็นก็ชวนกันกลับบ้านเมื่อมาถึงบ้านไอ้ป๋องกับไอ้จุก ก็แยกไปบ้านมันซึ่งอยู่ไม่ห่างกัน
และเหตุการณ์ที่น่ากลัวก็เกิด ขึ้นเมื่อขณะที่บ้านผมกำลังกินข้าวกันอยู่ก็ได้ยินเสียงโวยวายและเสียงข้าว ของแตกเสียงดังมากที่บ้านของไอ้ป๋อง
พวกเราตกใจมาก แม่ผมก็เลยลุกไปดูขณะนั้นเองแม่ไอ้ป๋องวิ่งมาจากบ้านมาที่ บ้านผมท่าทางรุกลนมาก
“ลุง ไปดูไอ้ป๋องกับไอ้จุกหน่อยมันแย่แล้ว”
“มันเป็นอะไรวะ” ลุงถามกลับไป
“มันชักใหญ่เลย ไม่รู้เป็นอะไร”
เมื่อลุงป้าและพ่อแม่ผมได้ยินอย่างนั้นก็ละจากวงข้าวและรีบไปดู เมื่อไปถึง บ้านไอ้ป๋องสิ่งที่เราได้เห็นก็คือ
ไอ้ป๋องกับไอ้จุกนอนชักดิ้นไปดิ้นมาอย่าง กับหายใจไม่ออกขาตวัดไปโดนกับข้าวกระเด็นกระดอน ดวงตาแดงกำ มือกุ้มที่ท้อง ที่ปากมีน้ำลายเป็นฟองๆ ไหลออกมาโดยพ่อของมันรั้ง ตัวไม่ให้ดิ้นไปไกล
เมื่อลุงได้เห็นก็ถามแม่ของไอ้ป๋องว่าเอาอะไร ให้ลูกกิน แม่มันบอกก็ว่ากับข้าวธรรมดา
ลุงเดินไปที่ตัว ไอ้จุกเปิดตามันดูแล้วบอกให้พวกเราได้ยินทั่วกันว่า “ไม่ มีตาดำ สงสัยโดนดีแล้ว” เล่นเอาทุกเราทุกคนตกใจ
แม่ดึงผมมากอดไว้ลุงถอดพระที่ห้อยคอออก กำแล้วเอามาที่ปากขมุมขมิบเข้าใจว่าเสกคาถา ขณะ ที่ไอ้จุกและไอ้ป๋องยังดิ้นไม่หยุด
ลุงเสกคาถาเสร็จก็เอาพระมาห้อยคอไอ้จุก ไอ้จุกที่ดิ้นๆ อยู่ก็นิ่งไป แต่ดวงตาแดงก่ำยังจ้องเขม็งมาที่พวกเรา
อ่านเรื่อง เรื่องผี หลอนที่เขาคิชฌกูฏ
ลุงถอดพระและเป่าคาถา อีกครั้ง กำลังจะเอาไปแขวนคอไอ้ป๋อง ทันใดนั้นเองไอ้ป๋องก็ลุกขึ้นถีบลุงอย่างแรงจนลุงกระเด็ดออกไปพร้อมกับพูด เสียงดังออกมาว่า
“มึงจะทำอะไรกู!!”
เสียงนั้นไม่ใช่เสียงของไอ้ป๋องที่ผมคุ้นเคย แต่เป็นเสียงคนที่อายุมากเป็น เสียงแห้บพร่า น่ากลัว ลุงลุกขึ้นมาจ้อง มองไปที่ไอ้ป๋องที่จ้องเขม็งด้วยตาแดงก่ำที่น่ากลัว
“ท่านเป็นใคร” ลุงถาม
“กูก็พ่อปูพวกมึงไง” ตอบนั้นทำให้พวกเราทุกคน ผวาแม่กอดผมแน่น
แล้วลุงก็ถามกลับไปอีกว่า “ทำไมต้องมาเข้า สิงหลานผมด้วย หลานผมไปล่วงเกินอะไรพ่อปูครับ”
“ก็พวกมันไปกินของกูนะสิ กูยังไม่ได้กินลูกพวกมึกก็มาแย่งกูกิน กูหิว จะมากินพวกมันแทน”
แม่ไอ้ป๋องร้องไห้ใหญ่พร้อมกับ พูดว่าขอร้องพ่อปูว่า “อย่าเอาลูกหนูไปเลยนะพ่อปูเด็กมันไม่รู้เรื่อง”
“กูไม่สนมันกินของกู กูก็จะกินมันแทน”
ทันใดนั้นไอ้ จุกก็ดิ้นอย่างแรงพร้อมกับร้องโอดโอยมือกุมท้อง
“พ่อปูครับอย่าทำ อะไรหลานผมเลยหลานผมยังเด็กนักมันไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวพรุ่งนี้พวกผมจะเอาของไปถวายใหม่นะครับจะเอาไปเยอะกว่าเดิมอีก นะครับพ่อปูยกโทษให้หลานผมนะครับ”
พ่อปูในร่างของไอ้ป๋องนิ่งไป
“ได้กูเองก็ไม่อยากทำบาปถ้าพรุ่งนี้มึงไม่เอาของ มาให้กูกินกูจะมาเอาลูกมึง”
สิ้นคำพูดไอ้ป๋องก็ล้มล้งกับพื้น ไอ้จุกก็หยุดดิ้น ลุงและพ่อผมวิ่งไป พยุงร่างของไอ้ป๋องและไอ้จุก ทันใดนั้นมันทั้งคู่ก็อ้วกออกมาเป็นเลือด
วันรุ่งขึ้นพวกเราทุกคนก็เอาของเซ่นไปไหว้พ่อปูอีกครั้งใน ปริมาณที่มากกว่าเมื่อวานพร้อมกับพาไอ้จุก กับไอ้ป๋องไปขอขมาด้วย เสร็จพิธีผมถามว่ามันรู้ตัวไหมที่เมื่อวานพ่อปูเข้าสิงมันมันบอกไม่รู้ เรื่องแต่ ฝันเห็นผู้ชายแก่ใส่ชุดจุงกระเบนสีขาวหน้าดุๆ มาชวนมันไปอยู่ด้วย
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นพวกผมสามคนก็ไม่กล้ากินของแก้บนอีกต่อไปชั่ว ชีวิต…
เครดิต : เว็บไซค์ ghost.renrengang.com
