เรื่องผี ผีชวนโดดระเบียง

เรื่องผี ผีชวนโดดระเบียง

เรื่องผี ผีชวนโดดระเบียง เมื่อ ผมต้องไปอบรมที่บางแสน วันที่ 8-9 กรกฎาคม ที่ผ่านมาผมออกเดินทางในวันที่ 7  ผมเตรียมข้าวของทุกอย่าง จนคิดว่าไม่ลืมอะไรแล้ว เพื่อนผมมารับที่บ้านตอนเที่ยง เพื่อส่งผมไปที่สนามบินเชียงใหม่ขณะที่รถขับถึงสารภี ผมนึกขึ้นได้ ผมลืมสื่งสำคัญมากๆๆๆๆ สองอย่าง  อย่าแรกคือ ลืมไหว้พระประจำบ้าน

ผมเลยบอกให้แฟนผมถ่ายรูปพระในห้องพระมา และก็ไหว้กันที่หน้าจอมือถือนั่นแหละครับ 55 แต่อย่างที่สองนี่สิ ลืมเหรียญพระนางจามเทวี ซวยล่ะ ครั้งสุดท้ายที่ลืม ก็เจอผีเข้าอย่างที่บอกไป แต่ผมเป็นคนฉลาดครับ ก็เลยขอยืมเพื่อนที่ขับรถมาส่งนั่นแหละ 55 เพื่อนผมบอกว่า “เอาเลย เมิงจะเอาองค์ไหน หลวงปู่อะไร บอกมา” ผมบอกว่า “พระนางจามเทวี” มันก็เงียบไป แล้วตอบกลับมาว่า ” ไม่มี ” เออ

ดีแท้ๆ ตอนแรกผมกะว่าจะขอครูบาศรีวิชัย แต่ก็คล้องอยู่ที่สร้อยคอของมัน ผมก็เกรงใจ จะเอาหลวงปู่อื่นผมก็ไม่รู้จัก ผมมีความเชื่อว่า ถ้าเราไม่รู้จักท่าน ท่านก็จะไม่รู้จักเรา และก็จะคุ้มครอง ปกป้อง รักษาเราไม่ได้ สุดท้าย ผมก็ได้ พระรอดวัดมหาวันมาครับ ได้มา 2 องค์ ก็คิดว่าอุ่นใจละ ดีกว่าไม่มีอะไรติดตัวไปเลย แล้วเหมือนที่ตลกเค้าเล่นมุกกันเลยครับ พระรอด คนไม่รอด !!

ผมมาพักที่โรงแรมแห่งหนึ่ง ใกล้ๆกับสะพานปลา ถนนคนเดินบางแสน ผมไปที่นั่นครั้งแรกนะครับมาถึงตอน 1 ทุ่มกว่า ฝนนี่ตกอย่างหนัก ผมได้คู่บัดดี้ เป็นครูวิทย์ มากจาก ลำปางนะครับ และนี่เป็นการพบกันครั้งแรกของเราผมนอนอยู่ห้อง 512 ผมจำได้แม่นเลยครับ ที่จำได้เพราะว่า เอากลับมาแทงหวย แต่ไม่ถูก 55ห้องผมเป็นเตียงคู่นะครับ ครูวิทย์นอนไกล้ๆกับระเบียง ส่วนผมนอนไกล้ๆห้องน้ำผมสวดมนต์ ไหว้พระ เอาพระรอดสอดไว้ใต้หมอน แล้วก็หลับ เกือบๆเที่ยงคืน

อ่านเรื่อง เรื่องผี ขับรถชนวิญญาณ

และเรื่องน่ากลัวก็เกิดขึ้นผมฝันครับ ซึ่งเป็นฝันที่เหมือนจริงมาก ในภาพความฝัน ผมนอนอยู่ในห้อง ปลายเตียงมีทีวีเปิดอยู่เป็นรายการฟุตบอล ซ้ายมือครูวิทย์ก็นอนอยู่อีกเตียงแต่ขวามือผมนี่สิ มีเต็กผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยาว ตัวซีด ใส่ชุดเหมือนชุดเจ้าหญิงอะครับ ที่เสื้อกับกระโปรงมันติดกัน (ไม่รู้จะอธิบายยังไง)มาสะกิดผม พูดกับผมว่า “พี่ๆ พาหนูไปเล่นหน่อย” แล้วในความฝันนะครับ ผมก็เล่นกับเธอ ครูวิทย์ก็ตื่นมาเล่นด้วยเล่นสักพัก เธอก็บอกผมว่า “พี่ๆ หนูอยากไปเล่นที่ระเบียง” ผมกับครูวิทย์ก็เดินไปเล่นที่ระเบียง

จากนั้นสักพัก สิ่งที่ผมไม่คาดคิด ก็เกิดขึ้น เธอจับมือผม แล้วบอกว่า “พี่ๆ หนูอยากโดด โดดเป็นเพื่อนหนูหน่อย”เฮ้ยยยย !! ในฝันผมตกใจมาก ผมบอกว่าไม่เอา ผมกลัว ผมพูดยังไม่ทันขาดคำเลยครับ เธอก็โดดลงจากชั้น 5 โดดต่อหน้าต่อตาผมนี่แหละผมสะดุ้ง ตกใจตื่น มองดูนาฬิกา เป็นเวลาตี 2 ทีวีปลายเตียงเปิดอยู่เป็นรายการฟุตบอล ครูวิทย์นอนด้านซ้าย คือมันเหมือนที่ฝันทุกอย่างเลยครับแอร์เย็น แต่เหงื่อผมออก ผมมองไปที่ระเบียง

ผมใจหายเลยครับประตูบานเลื่อนเปิดอยู่ มันจะเป็นไปได้ไง ผมหลับเป็นคนสุดท้าย และผมก็ปิดมันเองกับมือ แล้วใครมาเปิดลมข้างนอกแรงมากครับ พัดเข้ามาจนผ้าม่านที่บานเลื่อนปลิวแล้วเด็กคนนั้นเป็นใคร ฝันใช่ไหม ชวนโดดตึกทำไม ที่สำคัญ …. ใครเปิดประตู ??ผมคิดสักพัก ก็ลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วกลับมานอน ก่อนนอนก็เอามือควานใต้หมอน พระรอด 2 องค์ยังอยู่ที่เดิมแล้วผมก็หลับไปหลังจากที่ผมสะดุ้งตื่น ผมก็คิดทบทวน เข้าห้องน้ำ ปิดประตูระเบียง สวดมนต์ แล้วก็นอนต่อ

สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นอีกครับ ผมฝันผนนอนหงายอยู่บนเตียง แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้น ยืนอยู่ด้านขวามือผม สะกิดผม แล้วก็ชวนผมเล่นในห้องสักพักก็ชวนไปเล่นที่ระเบียง ผมก็ไปนะครับ ครูวิทย์ก็ไปพูดง่ายๆคือ ฝันเหมือนเดิมเป็นรอบที่สองแล้วเธอก็บอกผมว่า “พี่ๆ หนูอยากโดด โดดเป็นเพื่อนหนูหน่อย” ประโยคเดิมเลยครับ แต่ที่มันไม่เหมือนเดิมคือ เธอจับข้อมือผมแน่นมาก หันหน้าที่ซีดเซียวมาทางผม ตาเธอแดงก่ำ คือแดงมากอะครับ ไม่ได้ร้องให้นะ แต่เป็นสีแดง แดงไม่เห็นตาขาวเลยครับ

เธอพยายามดึงผมลงไปด้วย ผมสะบัดมือหลุด เธอโดดลงไป แล้วผมก็ร้องลั่นเลยครับ พร้อมกับสะดุ้งตื่นสะดุ้งแบบ เด้งมานั่งเลยครับ เหงื่อออกเต็มตัว หันไปดูข้อมือขวาของตัวเองเหมือนมีรอยนิ้วมืออะครับ แดงๆ ไม่ชัดนะครับ แต่ยังพอเห็นเป็นรอยอยู่ผมเริ่มใจไม่ดีละ ฝันบ้าฝันบออะไร เหมือนกันตั้งสองรอบและเหมือนเดิมครับ ประตูตรงระเบียง ถูกเปิดอีกแล้ว ตอนนั้นผมเชื่อเลยครับ ว่าผมโดนแน่ๆ จะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ รู้แต่ว่าห้องนี้ไม่ปกติแล้ว
ผมยังนอนต่อนะครับ แต่นอนแบบหลับๆ ตื่นๆ จนถึงเช้า

อ่านเรื่อง เรื่องผี ซิสเตอร์ที่โบสถ์

ตอนเช้าประมาณ 7 โมงกว่าๆ ผมตื่นมาเข้าห้องน้ำคนแรก จากนั้นก็แต่งตัว เก็บที่นอน ระหว่างเก็บที่ผมนอนนี่สะดุ้งเลยครับคือผมเจอหมอน หมอนเล็กๆสีดำ คล้ายๆหมอนเด็กอะครับ ตกอยู่ตรงพื้นที่ระหว่างเตียงผม กับฝาผนังห้องน้ำจุดที่หมอนอยู่ คือจุดเดียวกับที่เด็กคนนั้นยืนแล้วสะกิดผมให้ตื่นในฝันเลยครับผมจำไม่ได้ครับว่าตอนเชคอินครั้งแรก มีหมอนใบนี้ไหม คือไม่ได้สังเกตุครับ แต่ผมคิดว่า ในโรงแรมปกติ ก็น่าจะมีแค่หมอนใหญ่ๆสีขาว ของเตียงใครเตียงมัน ถ้าหมอนเสริม มันก็จะอยู่ในตู้เสื้อผ้าอะครับ แต่หมอนเล็กๆสีดำแบบนี้ ตั้งแต่ไปนอนโรงแรมมา ไม่เคยเห็นที่ไหนมีหรือเด็กคนนั้น จะนอนข้างผมทั้งคืน !!

อันนี้ผมคิดเองนะ 55ผมเก็บเรื่องราวที่ฝันเอาไว้ ไม่กล้าบอกใครครับ เพราะเกรงว่าผู้เข้าอบรมคนอื่นจะกลัว และอีกอย่าง พวกเค้าอาจจะหาว่าผมแต่งเรื่องขึ้นมาเองจนคืนที่สอง ประมาณสัก 2 ทุ่ม ผมนั่งคุยกับครูวิทย์ที่ระเบียง อยู่ๆครูวิทย์ก็ถามผมว่า “เมื่อคืนไปทำมิวสิค ที่ตรงระเบียงมาเหรอ” ผมก็ งง กับคำถาม เลยให้แกเล่าให้ฟัง แกบอกว่าสักเกือบๆตี 2 เห็นผมลุกขึ้นมา เปิดประตู แล้วไปยืนอยู่ตรงระเบียง ทำแบบนั้น 2 รอบผมได้ฟังนี่ ขนลุก หน้าซีดเลยนะครับ แต่ก็ทำเป็นใจดีสู้เสือ ถามแกต่อว่า แล้วผมมีอาการอะไรอีกไหม

แกก็บอกว่า ไม่มีนะ แค่เดินดุ่มๆ มาตรงระเบียง ตอนกลับมาประตูก็ไม่ปิด แล้วได้ยินผมพูดเหมือนสอนหนังสือเด็กอะครับ เหมือนคุยกับใครสักคน เรื่องบทเรียนในหนังสือผมนี่ชัดเลย ใช่แน่ๆ โดนผีเต็มๆ 100% ผมจึงตัดสินใจเล่าเรื่องความฝันเมื่อคืนให้ฟัง คือไหนๆ ก็ไหนๆละ ให้กลัวด้วยกันทั้งสองคนนั่นแหละ 55พอครูวิทย์ฟังผมเล่าจบ แกก็รีบโทรศัพท์ไปหาแฟน เล่าเรื่องผมให้ฟัง แฟนแกแนะนำดีมากครับ ห้องเบอร์ไร ให้รีบซื้อหวยเลยนะ 55ส่วนผมนี่อยู่ไม่ได้แล้วครับ พระรอด 2 องค์นั้นเอาไม่อยู่ ผมเลยใช้วิธีสุดท้ายครับ ให้คนที่บ้านถ่ายรูปเหรียญพระนางจามเทวีมาให้ แล้วผมก็เอามาวางไว้เป็นภาพหน้าจอเลยครับ คือ อัญเชิญผ่านระบบ 3G มาเลย เจ๋งไหมล่ะ 55

อ่านเรื่อง เรื่องผี สงกรานต์หลอน

ก่อนนอนผมก็สวดมนต์ ไหว้พระ เอาโทรศัพท์ที่มีรูปพระนางจามเทวีสอดไว้ใต้หมอนแต่ ผมลืมอะไรบางอย่างไปครับหมอน ใช่ครับ หมอนเด็กที่อยู่ข้างๆเตียงผม ผมจะทำยังไงดี เอาไว้ที่เดิม เดี๋ยวตี 2 มาชวนเล่นอีกทำไงผมคิดไรไม่ออกครับ เลยเก็บไว้ที่ตู้เสื้อผ้า คือกะให้เธอนอนหลับในตู้นั่นแหละแล้วผมก็นอนคืนนี้ไม่ฝันนะครับ ไม่ฝันเห็นเด็กคนนั้นอีกแล้วแต่ตอนตี 2 ผมต้องสะดุ้งตื่นครับ เพราะมีเสียงเหมือนเก้าอี้ล้ม ดังมากกก เสียงมาจากในตู้นะครับ

ครูวิทย์ก็ตื่นมาด้วย ถามว่าเสียงอะไร ผมก็บอกว่าไม่รู้เหมือนกัน (คือผมไม่ได้บอกครูวิทย์นะครับ ว่าผมแอบเอาหมอนไปไว้ในตู้) เสียงมาแบบนั้นแค่ครั้งเดียวครับ แล้วก็ไม่มีอีกเลย จนถึงสว่าง พอจบการอบรม ผมก็ขึ้นเครื่องกลับ ระหว่างทางก็คิดนะ ว่าสิ่งที่เจอมันคืออะไร จนถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เชื่อว่าผมจะเดินไปที่ระเบียงจริงๆ ตั้ง 2 รอบ เหมือนที่ครูวิทย์บอก คือผมคิดว่าเค้าคงอำผมน่ะ และประตูระเบียงที่เปิด ก็คงเป็นครูวิทย์ละมั้ง

ที่แกล้งเปิดตอนผมหลับและผมก็คิดถึงหนังเรื่องนึง เรื่องเด็กหอ ในเรื่องเค้าเล่าว่า ใครที่ตายโหง แล้วยังไม่ไปที่อื่น วิญญาณจะอยู่ที่เดิม แล้วตายเรื่องเดิมๆ เวลาเดิมๆ ทุกๆวัน จนกว่าวิญญาณนั้นจะหมดเวรหมดกรรม (ในเรื่องนี้ผีเด็กต้องมาจมน้ำตาย ทุกๆ 6 โมงเย็น) ผมก็เลยคิดว่า มีความเป็นไปได้ไหม ที่เด็กผู้หญิงคนนั้น จะโดดตึกตายเวลาตี 2 แล้วทุกๆตี 2 เธอก็ต้องตาย ซ้ำๆ เดิมๆ เผอิญมีผมมาพัก ก็เลยชวนผมไปโดดด้วย คิดแล้วก็ขนลุก ถ้าเรื่องที่ครูวิทย์บอกเป็นเรื่องจริง ที่ผมเดินไปที่ระเบียง แล้วถ้าผมเกิดโดดจริงๆ มันจะเป็นยังไง

ขอบคุณทุกท่านที่สละเวลามาอ่านนะครับ ถ้าชอบ ผมจะเล่าเรื่องอื่นให้ฟังนะครับ จบ

เครดิต : https://pantip.com/topic/36747707/